Kleparz i Garbary

W miarę rozwoju miasta, wzrastały również bardzo liczne osady położone za murami miejskimi – niektóre z nich rozwijały się wokół dawnych ośrodków krakowskiego zespołu osadniczego, które jednak nie weszły w skład miasta lokacyjnego. Tak powstało m.in. miasto Kleparz (zwane też Florencją, lokowane przez Kazimierza Wielkiego w 1366 r., włączone do Krakowa oficjalnie w 1791 r.) oraz jurydyka Garbary (największa i najstarsza jurydyka krakowska, położona na przedmieściu Piasek, od 1800 w granicach Krakowa)... Obie te miejscowości, pozbawione poważniejszych umocnień, często narażone były na zniszczenie – zwyczaj ten upamiętnił we fraszce Wespazjan Kochowski: „Kleparz znowu chcą palić/Więc namówić kogo/By dom kupił/Dostałby go teraz niedrogo”. Spośród wielu świątyń na tych terenach, niektóre zostały zniesione – często były to po prostu najbardziej zaniedbane z nich (kilka z nich było kościołami szpitalnymi bądź cmentarnymi), przede wszystkim w czasie akcji porządkowych w pierwszych latach XIX stulecia.

Kleparz, widok od północnego zachodu, panorama Krakowa M. Meriana, 1619 r. (Krakowski lamus historyczny)

2000–2025 Grzegorz Bednarczyk

Materiały z tej strony są objęte prawami autorskimi – zajrzyj do informacji na ten temat.